امضای ديجيتال
شايد تاکنون نامه های الکترونيکی متعددی را دريافت داشته ايد که دارای مجموعه ای از
حروف و اعداد در انتهای آنان می باشند . در اولين نگاه ممکن است اينگونه تصور گردد
که اطلاعات فوق بی فايده بوده و شايد هم نشاندهنده بروز يک خطاء در سيستم باشد! در
حقيقت ما شاهد استفاده از امضای ديجيتال در يک نامه الکترونيکی می باشيم . به منظور
ايجاد امضای ديجيتال از يک الگوريتم رياضی به منظور ترکيب اطلاعات در يک کليد با
اطلاعات پيام ، استفاده می شود . ماحصل عمليات ، توليد رشته ای مشتمل بر
مجموعه ای از حروف و اعداد است .يک امضای ديجيتال صرفا" به شما نخواهد گفت که
" اين شخص يک پيام را نوشته است " بلکه در بردارنده اين مفهوم مهم است که :
"اين شخص اين پيام را نوشته است " .
علت استفاده از يک امضای ديجيتال چيست ؟
اجازه دهيد برای پاسخ به سوال فوق ، سوالات ديگری را مطرح کنيم !
![]() |
برای تشخيص و تائيد هويت فرد ارسال کننده يک نامه الکترونيکی از چه مکانيزمهائی استفاده می شود؟ |
![]() |
فرض کنيد يک نامه الکترونيکی را از يکی از دوستان خود دريافت داشته ايد که از شما درخواست خاصی را می نمايد ، پس از مطالعه پيام برای شما دو سوال متفاوت مطرح می گردد : الف ) آيا اين نامه را واقعا" وی ارسال نموده است ؟ ب ) آيا محتوای نامه ارسالی واقعی است و وی دقيقا" همين درخواست را داشته است ؟ |
![]() |
آيا وجود هر نامه الکترونيکی در صندوق پستی ، نشاندهنده صحت محتوا و تائيد هويت فرد ارسال کننده آن است ؟ |
همانگونه که در مطلب "
مراقب ضمائم
نامه های الکترونيکی باشيد " ، اشاره گرديد ، سوءاستفاده از آدرس های Email
برای مهاجمان و ويروس ها به امری متداول تبديل شده است و با توجه به نحوه عملکرد
آنان در برخی موارد شناسائی هويت فرد ارسال کننده يک پيام بسيار مشکل و گاها"
غيرممکن است . تشخيص غيرجعلی بودن نامه های الکترونيکی در فعاليت های تجاری و
بازرگانی دارای اهميت فراوانی است .
يک نامه الکترونيکی شامل يک امضای ديجيتال، نشاندهنده اين موضوع است که محتوای پيام
از زمان ارسال تا زمانی که به دست شما رسيده است ، تغيير نکرده است . در صورت بروز
هر گونه تغيير در محتوای نامه ، امضای ديجيتال همراه آن از درجه اعتبار ساقط می شود
.
نحوه عملکرد يک امضای ديجيتال
قبل از آشنائی با نحوه عملکرد يک امضای ديجيتال ، لازم است در ابتدا با برخی
اصطلاحات مرتبط با اين موضوع بيشتر آشنا شويم :
![]() |
کليدها ( Keys ) . از کليدها به منظور ايجاد امضاهای ديجيتال استفاده می گردد . برای هر امضای ديجيتال ، يک کليد عمومی و يک کليد خصوصی وجود دارد : کليد خصوصی ، بخشی از کليد است که که شما از آن به منظور امضای يک پيام استفاده می نمائيد . کليد خصوصی يک رمزعبور حفاظت شده بوده و نمی بايست آن را در اختيار ديگران قرار داد . کليد عمومی ، بخشی از کليد است که امکان استفاده از آن برای ساير افراد وجود دارد . زمانی که کليد فوق برای يک حلقه کليد عمومی ( public key ring) و يا يک شخص خاص ارسال می گردد ، آنان با استفاده از آن قادر به بررسی امضای شما خواهند بود . |
![]() |
حلقه کليد ( Key Ring ) ، شامل کليد های عمومی است . يک حلقه کليد از کليد های عمومی افرادی که برای شما کليد مربوط به خود را ارسال نموده و يا کليدهائی که از طريق يک سرويس دهنده کليد عمومی دريافت نموده ايد، تشکيل می گردد . يک سرويس دهنده کليد عمومی شامل کليد افرادی است که امکان ارسال کليدعمومی در اختيار آنان گذاشته شده است . |
![]() |
اثرانگشت : زمانی که يک کليد تائيد می گردد ، در حقيقت منحصربفرد بودن مجموعه ای از حروف و اعداد که اثرانگشت يک کليد را شامل می شوند . تائيد می گردد . |
![]() |
گواهينامه های کليد : در زمان انتخاب يک کليد از روی يک حلقه کليد ، امکان مشاهده گواهينامه ( مجوز ) کليد وجود خواهد داشت . دراين رابطه می توان به اطلاعات متفاوتی نظير صاحب کليد ، تاريخ ايجاد و اعتبار کليد دست يافت . |
نحوه ايجاد و استفاده از کليد ها :
![]() |
توليد يک کليد با استفاده از نرم افزارهائی نظير PGP ( اقتباس شده از کلمات Pretty Good Privacy )و يا GnuPG ( اقتباس شده از کلمات GNU Privacy Guard ) |
![]() |
معرفی کليد توليد شده به ساير همکاران و افرادی که دارای کليد می باشند . |
![]() |
ارسال کليد توليد شده به يک حلقه کليد عمومی تا ساير افراد قادر به بررسی و تائيد امضای شما گردند . |
![]() |
استفاده از امضای ديجيتال در زمان ارسال نامه های الکترونيکی . اکثر برنامه های سرويس دهنده پست الکترونيکی دارای پتانسيلی به منظور امضاء يک پيام می باشند . |